We hebben een weekje geen wedstrijd gehad aangezien we met het team waren uitgenodigd om het heugelijke feit te vieren dan René 50 jaar is geworden. We hebben een prachtige Vollverijs pop geplaatst (credits aan Jacco), in een actie-pose, zoals wij die ook vaak zien van René als buitenaanvaller. Het was een gezellige zaterdagavond maar nu moeten we toch echt weer aan de bak. We staan thuis tegenover heren 2 van Dash uit Vorden, ik neem aan dat de naam ergens voor staat maar op een of andere manier krijg ik de associatie met wasmiddel niet uit mijn hoofd. Hoe dan ook, deze mannen zijn niet gekrompen door het wassen er staat behoorlijk wat lengte aan de andere kant. Ik moet Dave al moed inpraten want hij ziet het somber in. Dat is natuurlijk nergens voor nodig want de vorige thuiswedstrijd hebben we prima gespeeld en gewonnen.

We hebben Mike weer als stand-in gevraagd want we missen vandaag Rob en onze Abraham.

De start is niet slecht tot aan punt 15 gaat Vollverijs voorop en als Dash weer bij is gaat het punt voor punt gelijk op. Het is best spannend te noemen maar Dash weet toch het laatste punt te pakken 24-26. Dit geeft in ieder geval het gevoel dat het best mogelijk is om punten te halen. Maar er moet wel voor gewerkt worden. De alertheid is niet altijd aanwezig en we twijfelen te vaak waardoor die ene stap te laat is om de bal te kunnen pakken. In de tweede set zijn de rollen omgedraaid en gaat Dash tot de 10 aan kop en hangen wij nog op de 5. Jacco weet dit met zijn serve om te buigen en scoort achter elkaar, zelfs een time out van de tegenstander brengt hem niet van de wijs. en we komen uiteindelijk tot 16-10. Dat geeft de burger moed, korte klappen dat is de kunst. Met een snel spel kunnen we ze kraken. We houden het alleen niet vol ook in deze set komen we tot de 24 en weet Dash zich zo te herstellen dat ze ook de 2^e set pakken. Erg frustrerend mag ik wel zeggen. Opgeven doen we natuurlijk niet en de derde set weten we eindelijk dat laatste punt onze kant op te krijgen. 26-24. je verzint het niet. Dan nog de vierde set, de vermoeidheid heeft wel toegeslagen Mijn hersens communiceren inmiddels niet meer met mijn arm wat resulteert in twee fantastische opslagbeurten waarbij het net in de weg zat. Arjan heeft in de slotfase nog enkele mooie smashes maar in deze set halen we het niet. We geven ons gewonnen bij een stand van 17-25. Uitslag 1-3 maar kijkende naar de set standen 24-26 /24-26 / 26-24 en 17-25 mogen we echt wel trots zijn op het resultaat. De Dash-mannen staan wel in de hogere regionen van de competitielijst. Na de tijd maken we gebruik van de LACO-vette hap aanbieding want dat hebben we best verdient. Ja, klopt de jus d’orange was ook in de aanbieding maar dat past niet bij een bitterbal. Ik fiets toch wel tevreden naar huis met de tas met shirts om mijn nek. Ik ga ze maar eens laten draaien in Dash wellicht brengt dat wat geluk voor de volgende wedstrijd…..Je raadt het nooit dan moeten we tegen het 3^e van Dash.

Auteur: Roel Leuverink