Donkere dagen voor kerst zijn in Terborg dit jaar minder donker. Hoezo, hebben ze het licht gezien? Is eindelijk de energierekening betaald? Nee, geen zorgen, geen paniek, juist vrijheid en plezier voeren de boventoon in de Paasberg de laatste maanden. Hardop suggereer ik dat het vorig jaar nog kommer en kwel was bij de dameslijn van Vollverijs, maar nog voordat ik uit gesproken ben moet ik mijn woorden terug nemen. Het was kommer en kwel bij Dames 1 en 2 vorig seizoen. Het wilde niet vlotten en met half jaloerse blikken werden de overwinningen van Dames 3 gade geslagen. Mooi om te zien dat de jonkies voor het kampioenschap gingen, maar beide teams beleefden een stroef seizoen en wilden zo graag beter. Er moest wat anders, er moest niet iets beter. Nee, van alles moest beter.
Het probleem was eigenlijk niet zo lastig, zet een hoop dames bij elkaar en waar wordt dan naar geluisterd? Een man, maar dan wel een man met levenservaring. Dus en oude man moest het worden. Zowel dames 1 als ook dames 2 werden verwend met een nieuwe oude trainer/coach. Oude bekenden Theo en Gerrit kregen het voor het zeggen en de uitwerking is daar. Het vlaggenschip van Vollverijs staat fier op kop in de promotieklasse en de reserves lopen helemaal in de pas met een prima twee notering in de rangschikking. Theo heeft de dames van het eerste aan het ballen gekregen als nooit te voren, een team op de regio divisie voor de beker? Geen probleem, oprollen en weer door. Morgen, zaterdagmiddag, wacht de nummer twee van de rangschikking, Longa uit Lichtenvoorde. Ik zou zeggen; oprollen en weer door!!
Gisteravond stond er voor de meiden van Gerrit ook een belangrijke wedstrijd op het programma. Qua verliespunten was het de nummer drie tegen “onze” nummer twee. Gerrit mag dan een oude man zijn, de dames mogen dan luisteren naar hem (was dat bij Heren 1 maar zo vorig jaar), Gerrit luistert ook naar hen (was dat bij Heren 1 maar zo vorig jaar). Vooraf was het verzoek daar om twee groentjes mee te laten doen. Prima, maar ze zitten niet vier sets op de bank was het simpele commentaar van de oude meester. Zo gezegd zo gedaan, met twee meiden versterking op de bank werd de wedstrijd begonnen. De dames van Gemini uit Elst, u leest het goed; Elst, had niets in te brengen. Gerrit stuurde waar mogelijk, maar echt nodig was het niet eens. René en Hanneke bedienden vlekkeloos de aanvalsters waar vooral Nikol echt opviel op het midden, de blokkering was chronisch kansloos. Heen en weer schuivend, staan of zitten, Lisa Teerink en Esmee van Uum stonden te trappelen om mee te doen. Helaas niet in set één, maar in set twee kwam hun kans.
Als het gemakkelijk gaat in set één, dan is het lastig om dit door te trekken in set twee, zo ook gisteravond. Al snel werden de wisselmogelijkheden benut. Met ook Lisa en Esmee binnen de lijnen, kantelde het spel weer, achterstand werd goed gemaakt en de voorsprong werd uitgebouwd tot setwinst. Heerlijk voor een coach om zulke wisselmogelijkheden te hebben. René eruit en Nikol Pothof erin op de diagonaal, geen probleem. Een goed scorende Marije ruilen met Jolijn, geen vuiltje aan de lucht. Na de setwinst in set twee kan Gemini in set drie goed bij blijven, maar bij 13-13 stokt de machine aan de overkant van het net, twee of drie serviceseries verder is de stand ineens overduidelijk in het voordeel van Vollverijs.
Helaas komt aan al het goede een eind, zo ook aan het spel van Vollverijs. In set vier is het rommelig, wederom veel wissels, geen goede aanvallen en als de scheidsrechter nog even een persoonlijk onenigheidje met de coach uit denkt te vechten is het chaos troef. Heel even gloort er hoop, een ruime achterstand van tien punten wordt bijna goed gemaakt, maar zoals wel vaker blijkt bijna niet genoeg. De laatste paar punten zijn weer voor Gemini. Uiteindelijk leveren deze punten maar één puntje op voor de ranglijst waar Vollverijs er vier bij kunnen schrijven.
Zijn er nog conclusies te verbinden aan dit alles? Zeker wel, als de dames naar Gerrit blijven luisteren dan staan ze aan het einde van het seizoen bij de eerste drie. Gerrit heeft niets te klagen, in tegenstelling tot de herenlijn is er aanwas bij de dames, Esmee viel echt positief op door een hele rustige pass en goede aanval. Daarnaast moet het heerlijk zijn om met zo’n linke poot de ballen binnen de lijnen te meppen zoals Lisa deed. De laatste conclusie is eigenlijk niet zo’n leuke, René en Hanneke moeten gewoon alle ballen over Nikol spelen op midden, maar dat is misschien minder leuk voor de rest.