Nee dames en heren, het ging gisteravond tegen de spookjes uit Doesburg niet van een leien dakje. We moesten er vol voor gaan om puntverlies te voorkomen en het belangrijkste is dan ook dat we in deze missie zijn geslaagd. Echt mooi en goed werd het echter nooit.
De mannen uit Doesburg genoten na afloop zichtbaar in onze kantine onder het motto “beter iets dan niets”. In het veld onderscheidde de libero van The Phantoms zich met een hagelwit shirt ten opzichte van zijn teamgenoten die hun vale, eens witte shirts hadden laten wassen door Mailman. U begrijpt wel wat daarvan terecht komt…..Niettemin vond de dienst doende scheidsrechter dat het hagelwitte shirt te weinig af stak ten opzichte van de Vintage Look die zijn teamgenoten droegen. Na het aantrekken van een groen T-shirt werd de arme libero nog makkelijker gevonden door Klein Duimpje Coen, die met goed gericht servicewerk ons leidde naar een comfortabele 12-0 voorsprong.
En toen gebeurde er iets wat ons ook al in Doesburg overkwam, toen we set 1 met 25-08 wonnen. We werden te gemakkelijk en laconiek, toonden vooral in aanvallend opzicht te weinig agressie en lieten de karaktervolle tegenstander weer in de wedstrijd komen. Het 2e deel van de eerste set verloren we met 13-20, maar in zijn totaliteit bleven we met 25-20 nog wel aan de goede kant van de score. Overigens niet zonder bloedvergieten, want onze aanvoerder MG wisselde zichzelf halverwege de set om vervolgens nooit meer terug te keren deze avond in het veld. Dat hij nooit meer terugkeerde, was wat al te drastisch; zo was achteraf de communis opinio in de kantine. Ook rijp voor een wissel in set 1 én in set 2: Pinky. Hij bakte er werkelijk helemaal nix van in allerlei opzichten. Tot zijn grote verbazerassing (met dank aan Frits Rits voor dit woord) mocht hij maar liefst 4 sets blijven staan. Nog verrassender was de wederopstanding van de man in set 3 en 4, die menigeen verbaasde.
Op mid liep het in ieder geval beter dan vorige week. GP zweefde weer als vanouds als een adelaar in de Paasberg en Mooi Man had nuttige scores en blocks. Op buiten was El Viajero goed en stabiel, terwijl Edinho Abdul Batermans sterke met minder glorieuze momenten afwisselde. Blijkbaar moest hij nog wennen aan zijn nieuwe schoentjes, een maatje 48 die bij demonstratie vrijwel de gehele kantinetafel in beslag nam. Snelle Jelle was op buiten ook goed bij de les, in tegenstelling tot de lessen op de HTS in Arnhem waar hij eigenhandig een punt achter heeft gezet. En zo kun je snel op de HTS klaar zijn……En last but not least late we Pluisje niet vergeten die, enigszins gehinderd door weke knietjes, een van zijn beste potjes van het seizoen speelde als libido.
In set 2 liep het al wat beter en na een vroege achterstand 5-8 kwamen we goed terug. Met 25-17 werd de winst binnen gehaald in een opstelling die gelijk was aan de opstelling in set 1 na de wissel tussen MG en El Viajero. Al de moeite die Klein Duimpje zich op voorhand had getroost (hij toverde diverse opstellingsbriefjes voor de 4 sets op voorhand uit zijn hand uh duim) bleek dus al gauw voor niets te zijn geweest.
In set 3 werd het stabieler en rustiger in het veld. We begonnen te begrijpen hoe er wel gescoord kon worden tegen The Phantoms en deden dat ook goed: 25-16.
Set 4 lieten we voor de verandering eens niet glippen. Met allrounder El Viajero dit keer op mid in plaats voor de moegestreden GP en Abdul en Snelle Jelle aan de buitenkant denderden we, nou ja met enige horten en stoten, door naar 25-19. Onze tweede spelverdeler annex sponsor zag het allemaal met lede ogen aan vanaf de tribune, nadat hij het een paar avondjes daarvoor te bont had gemaakt thuis…..
Volgende week geen wedstrijd. Donderdag 31 januari de 3e thuiswedstrijd op rij tegen WEVOC (of schrijf je dat anders?), eens kijken of we de zegereeks een passend vervolg kunnen geven…….