De afspraak voor dit seizoen is, net als vorig jaar, dat Pinky de verslaggeving doet voor de reguliere competitie en dat ondergetekende de honneurs waar zal nemen voor de bekerwedstrijden. Al vanaf het moment dat de bekerloting op het internet verscheen werd een strijdplan uitgestippeld. Niet dat dit met het voetvolk van het team werd besproken, nee in tegendeel. Door de aanvoerder op papier, door de natuurlijke leider in het veld en door de beste speler van het team werd in onderling overleg bepaald hoe dit varkentje gewassen moest en kon worden.

Het varkentje was in dit geval S en O, beter bekend als Sinderen en Omstreken, dus van heinde en verre werden de beste spelers van de buurt opgetrommeld om Vollverijs te bestrijden. Zoals gezegd werd door de drie-eenheid van het team al in een vroegtijdig stadium een lijn uitgezet. MG kon een eenvoudig excuus aandragen, hij zou kunnen zeggen dat hij moest werken, bij hem was dat geloofwaardig. Bij Coen Kampioen en El Viajero was dat niet aannemelijk, leraren werken überhaupt niet veel en een accountantskantoor zit ’s avonds gewoon dicht. Dus MG was vanavond niet eens aanwezig. Coen Kampioen zal in november een wedstrijd missen, besloten werd om Mailman nu al in de spelverdeling te zetten om hem en het team daaraan te laten wennen. Beter lopen kloten in een bekerwedstrijd dan in de competitie was de achterliggende gedachte. Zoals een topteam betaamd worden sterspelers af en toe rust gegund, zo ook vanavond. Naar een nader excuus hoefde niet verder gezocht te worden. El Viajero zat op de bank vanavond, voor de tegenstander stond hij nog wel als aanvoerder op het formulier, maar daar bleef zijn bijdrage wel bij.

S en O was onze eerste hobbel op weg naar onze hoofddoelstelling van het jaar, ver komen in de regionale beker. De competitie lijkt op voorhand alweer gespeeld met Orion bovenaan de ranglijst en wijzelf als eerste achtervolger. Waarom niet een keer alles op de beker zetten was de gedachte bij de drie wijzen van het team. S en O was een prettig begin, beginnen met een “eenvoudige” tegenstander is altijd prettiger dan gelijk finale te moeten spelen.

Coach van vanavond, Coen Kampioen, had geen moeite met het bedenken van een opstelling. Ten slotte waren er drie spelers die rust zouden krijgen vanavond waardoor er nog zes spelers over waren. Zoals reeds vermeld zou Mailman als spelbederver optreden. Mooiman was weer in balans en mocht op midden samen met de uitgekotste Pluisje. Op buiten traden Snelle Jelle en GL aan, resteerde op de diagonaal een plekkie voor Pinky. Een leuk stel kerels die S en O wel een poepie zouden laten ruiken. Helaas begreep GL dat niet helemaal en begon hij hier te vroeg mee in de kantine of bewaarde hij het te lang voor in de douche……

De bedoeling was duidelijk, netjes spelen en proberen de fouten te beperken om zodoende snel af te kunnen rekenen met S en O. Eigenlijk wisten we dit twee en een halve set vol te houden. De eerste set verliep in het begin een beetje stroef, zo werd het lage plafond al na drie punten geraakt en konden we pas afstand nemen halverwege de set door een paar puike service series. Uiteindelijke setwinst van 25-15 ruim verdiend.

De coach probeerde subtiel in de groep te gooien om de tegenstander onder de tien te houden in set twee. De doelstelling was duidelijk, de uitvoering was prima. Via goede aanvallen en een puike spelverdeling wisten we de tegenstander onder de tien te houden. Wat opviel was dat Pinky zich op het niveau van de tegenstander prima wist te vermaken of was het juist dat hij vertrouwen kreeg dat hij nog niet op hun niveau zat. In ieder geval wist hij in de tweede set net als Willem Mooiman weer een lange service serie neer te zetten. Wat was nou het opvallendste aan deze set naast de 25-9?? De service van Mailman die nog niet eens tot de driemeter lijn van onszelf kwam…..rondje!!!

De laatste set was de minste van onze kant, weer namen we een mooie voorsprong, maar verder dan vijf punten liepen we niet weg. op het laatst lieten we S en O nog angstvallig dichtbij komen. op 19-21 nam Mailman toch het heft in handen en kon hij met een paar goede services de laatste stuiptrekking van S en O de kop indrukken. Dat het uiteindelijk slechts 25-20 werd lag meer aan onze fouten dan aan iets anders, maar daar smaakte het bier niet minder om.

Onder het genot van minstens vier borrelhapjes per persoon een paar handjes nootjes en ijs en ijskoud bier kon MG gewatsabt worden dat de winst een feit was. Vooraf had hij geen zorgen, enige zorg nu was nog welke tegenstander we de volgende ronde krijgen. De achterbuurten van Laagkeppel of stiekum toch de Toppers uit Roekoe….één ding staat vast: MG moet die avond werken, Coen Kampioen is grieperig die week en El Viajero heeft rust nodig.