Laat ik maar gelijk met de deur in huis vallen: we staan na gisteravond weer bovenaan, de felbegeerde eerste plek gebroederlijk delend met de aartsrivaal uit Doetinchem, die dit seizoen wel zou willen promoveren, zo vernam onze aanvoerder in het welbekende roddelcircuit.
Orion was zo sympathiek om een puntje te laten liggen tegen het altijd lastige LONGA te Lichtenvoorde. We verzaakten niet en deden wat we moesten doen: de tegenstander uit Doetinchem West met 4-0 aan de kant zetten.
Veel bekende gezichten overigens aan de overkant van het net. Ik heb een aantal seizoenen geleden al eens in mijn verslag aangegeven dat GP zowel qua familiale banden als qua haardracht uitstekend zou passen in D’chem West annex Wehl. U zult begrijpen: dat beeld verandert niet met het verstrijken der jaren. Wegens aderverkalking kon GP dit keer overigens tot zijn grote spijt niet aan het net verschijnen; in plaats daarvan coachte en wisselde hij alsof hij Louis van Gaal was. Dit impliceert: altijd winnen en aanstormend talent of teruggekeerde veteranen de kans geven zich te onderscheiden.
In set 1 gingen we messcherp van start. Pinky had genoten van een zeer lange rustpauze (namelijk vanaf afgelopen zaterdag in de 4e set tegen WEVOC) en had zijn (kalende) koppie er 100% bij, hetgeen resulteerde in een nagenoeg 100% score. Coen Kampioen had als aanstaande vader (zijn 2e leg in één relatie, bijzonder knap gedaan) zoveel zwangerschapshormonen in zijn lijf dat hij als een bezetene rende en verdeelde alsof hij weer 21 was in plaats van 41. Op buiten baterden Abdul Mehmet Batermans en MG er lustig op los en op midden waren MooiMan en Pluisje effectief. Met een eclatante 25-13 op het scorebord besloot GP terecht tot een grote schoonmaak. De pseudovedetten MG, Abdul Batermans en Pinky werden naar de kant gehaald ten faveure van Snelle Jelle, El Viajero en Mailman.
Zonder in deze tekst een verhandeling te willen starten over de eerste en tweede lijn, om maar eens te schrijven in ijshockeytermen, ging het in setje 2 beduidend moeizamer. De pass kwam minder goed, er was onrust op het veld en op de tribunes (waar de term rossen meer dan een keer viel), de aanval werd niet meer in één keer afgemaakt en Pluisje bleek zijn lessen over positieve coaching weer eens vergeten. GP zag het aanvankelijk stoïcijns aan, maar besloot laat in de set alsnog Abdul en MG in te zetten. Op 21-21 was het met dank aan El Viajero dat hij via een uitstekende serviceserie de cruciale set binnen sleepte: 25-21.
In set 3 mochten dezelfde mannen aantreden als in set 1, met dien verstande dat Mooiman zijn plaats op mid afstond aan allrounder El Viajero. We liepen eenvoudig uit naar een riante voorsprong, maar klungelden op het einde van de set toch nog onverwacht. Dit kwam Pinky op een uitbrander van positivo Pluisje kwam te staan: hij had namelijk het gore lef om welgeteld één bal in het blok te rossen. Uiteindelijk pakten we de set overtuigend met 25-16.
In set 4 mocht Pluisje van zijn welverdiende rust genieten en kwam Mooiman terug op mid. Snelle Jelle en Mailman/Petr Koernikova re-integreerden ook weer succesvol. Spannend werd het niet, daarvoor was ook in deze set het kwaliteitsverschil te groot. Met 25-19 sloten we comfortabel af na 77 minuten van de straat te zijn geweest.
Volgende week op zaterdag uit naar Neede op het hoogst ongelukkige tijdstip van 18.00 uur. Eten we daarvoor of daarna en lukt het om wederom de winst te pakken? Het zijn van die grote levensvragen die ons de komende week ongetwijfeld weer veel hoofdbrekens zullen bezorgen……