Afgelopen zaterdag mochten we proberen punten te pakken waar we

Vooraf collectief het idee hadden dat het niet haalbaar was. Na de heenreis waar nog even het kampioenschap van drie seizoenen geleden werd aangestipt werd er genoten van een verdiend bakkie pleur. We waren ruim op tijd, dus dat hadden we wel verdiend. De heren van Havoc kwamen zelfs later binnen druppelen…..

Enthousiast werd daarna aangevangen met het omkleden en warmlopen. Gelukkig duurde het aankleden minder lang dan het warmlopen, maar beide ging wel in dezelfde stijl…..chaotisch. Dan maar hopen dat we de wedstrijd is gestructureerde aan konden pakken. We begonnen goed, we namen een voorsprong van drie, vier punten en wisten even niet wat er gebeurde. Uiteraard was de snelle voorsprong niet door ons goede spel, maar meer door de vijf fouten binnen zes punten aan Havoc zijde.

De voorsprong slonk bijna net zo snel als hij kwam, we maakten een paar flinke klappers in het Havoc blok en wisten weer waar we aan begonnen waren. Eigenlijk bleven we redelijk in het spoor van Havoc, niet echt door onze mooie punten, maar meer door de slordigheden aan de andere kant. Op het einde van de set werd aan de andere kant van het net even de gashendel opgetrokken en was het verlies daar. Jammer en wellicht hadden we ze kunnen verrassen, de instelling was ervoor aanwezig.

De tweede set ging snel, te snel. Heul veul fouten en heul weinig punten voor ons, 25-13. En dan bij het wisselen horen dat het nog lager kan is niet leuk, maar wel realistisch. Havoc speelde nog steeds niet bijster goed, alleen wij maakten er geen gebruik van.

In de derde set ging het weer stukken beter, we ging meer voor de punten. Scoorden op bepaalde momenten best aardig en konden tot 19-19 best dromen van set-winst. Helaas bleef het daarbij, de droom spatte uiteen door een paar kill-bloks door Havoc en domme fouten door ons. 25-20.

Dan maar hopen dat Havoc de niet al te hoge concentratie nog verder laat verslappen en daar gebruik van proberen te maken. Helaas was het andersom, de al niet zo heel hoge scoringsdrang werd er met het punt minder op. De wissels werden nog maar een keer toegepast en nog maar een keer ongedaan gemaakt, maar het resultaat bleef belabberd, 25-12.

Wat leren we van zo’n pot:
– Wellicht moet er met een andere mentaliteit getraind en gespeeld worden.
– We gaan dit jaar niets cadeau krijgen, helemaal niet nu we volgend weekend vrij zijn.
– Lijnrechters staan er ook wel eens voor de show.
– Over frikadellen kun je onderhandelen.
– We hebben last van het Graafschap syndroom, we scoren niet als we een kans krijgen.
– Het wordt nog een heel lang seizoen.