De opdracht vooraf was simpel: met duidelijk verschil winnen om daarmee afstand te nemen van de degradatiezone en direct door te stoten richting de bovengrens met daarachter het dreigende promotiespook.

Zowaar was de spelersboeg rijkelijk gevuld; jammer was dat onze coach dit keer ontbrak wegens zijn rol als zorgzame papa. Bij absentie van El Jardinero nam Coen Kampioen spontaan de honneurs waar vanaf de bank. Waarschijnlijk een ervaring van eens maar nooit weer, want de grote kleine man had nu niet direct het idee dat hij serieus werd genomen.

In set 1 gingen we vlammend van start. Met veel service- en aanvalsdruk denderden we over onze tegenstander heen. Die tegenstander paste leeftijdstechnisch  een keer of 3 in dinosauriërs als Pluisje, MG en Pinky, maar dat terzijde. Een duidelijke 25-16 was het resultaat.

In set 2 werd het iets minder overtuigend. Gemakzucht en nonchalance sloop in de ploeg. Het gevolg: onnodige fouten in de service- en rallypas. Orion kon relatief eenvoudig aanhaken. Pas richting de 20 punten konden we het over(ge)wicht uitdrukken in cijfers: 2-0.

Set 3 leek dan toch het bekende dipje op te leveren: een zogenaamd Orionnetje waarbij we slechts een zeer schamel aantal punten maken in een set. Vorig jaar presteerden we het namelijk om in een 5^e set bij Orion 1 punt te maken en toen is dat fenomeen een eigen leven gaan leiden. In set 3 was de neergaande trend duidelijk zichtbaar met een pijnlijk 10-18 achterstand tot gevolg. Alles was belabberd, tot we ons via het kunstje van de servicedruk weer wonderbaarlijk genoeg konden oprichten. Barney bezegelde die druk op 23-23 met 2 service hits waardoor we onverwacht de set alsnog binnensleepten met het van VW bekende schaamrood op de kaken.

In set 4 kwam Noppie erin voor Pinky, ging Lenny op buiten spelen zodat Noppie op mid kon en El Viajero naar de diagnonaal verhuisde. Volgt u het nog? Geeft niet als het niet zo is, maar in het veld verliepen de wissels prima. De gedemoraliseerde tegenstander bleek te zijn gebroken en tamelijk eenvoudig snelden we naar de tweede 4-0 thuiszege in het nog tamelijk prille seizoen.

Met 5 punten in de tas en 20 in totaal zijn we nu “ineens” een degelijke middenmoter geworden. Eens kijken of dat zo blijft als we op 8 december naar de gevederde vrienden (of zijn het tijgers) in Duiven moeten; dat is het team dat zich tot dusverre qua prestaties het beste manifesteert.