Heren 1 morst slechts 1 puntje in de mosterdstad
Stond zelf in dubio maar nam geen enkel risico….Wie kent deze beroemde frase niet? Vandaar het vraagtekentje in de titel.
Het is min of meer dezelfde kwestie of het glas nu half vol of half leeg is.
Enerzijds opgelucht dat we met 4 punten in de overigens niet ruim bemeten sporttas huiswaarts konden, anderzijds balend over het eerste setverlies in deze competitie dat met minder persoonlijke fouten afgewend had kunnen worden…Tja, zeg het maar
Dat de lokale volleybalhelden zichzelf als spoken hebben betiteld in de Engelse taal, is na een woensdagavond in Mosterdstad Doesburg geen verrassing meer. De Mosterdstad is verworden tot een spookstad waar de plaatselijke kantine zonder de fameuze Ada wegkwijnt en haar deuren voor bezoekers uit Terborg e.o. heeft gesloten. The Phantoms nuttigen hun biertjes na afloop nu in de nabij gelegen snackbar als een stel rondhangende randgroepjongeren, terwijl de heren (zo bleek uit betrouwbare bron) inmiddels tussen de 46 en 56 jaar oud zijn. Laten we maar zeggen dat het cirkeltje op die manier weer rond is.
We kwamen gehavend aan in Doesburg. Om uiteenlopende redenen konden we niet beschikken over onze aanvoerder MG, El Viajero en Snelle Jelle. Dus met 7 man de zaal in waar de scheidsrechter tegen 9-enen eens besloot op de fluit te blazen voor de start. En die start was wat ons betreft overdonderend. Alles lukte op alle posities en messcherp namen we een veilige voorsprong. Toen kwam Petr Koernikova (alias PK alias Mailman) aan de service en hij geselde de tegenstander met zijn zwiepende opslagen onder het nodige, zalige gekreun en gesteun. Hoogstpersoonlijk liftte PK ons naar een stand die zelden eerder was vertoond: 7-22. Overigens zou hij een dergelijk kunststukje verderop in de wedstrijd nog eens herhalen; de inschatting achteraf was dat het servicegeweld en –gekreun ons minimaal 1,5 set hadden bezorgd. Met 8-25 was de eerste set in no-time voorbij.
Logisch dus dat GP zichzelf niet inwisselde in setje 2 onder het motto never change a winning team. Echter in set 2 was er ook ineens (service)druk van de tegenstander na de nodige wissels waar we niet mee overweg konden. We kwamen niet meer goed in ons spel. De servicepass was ondermaats met alle gevolgen van dien: te weinig mogelijkheden voor Coen Kampioen en de midmannen, te veel druk op de buitenkant, te voorspelbaar etcetera etcetera…We stonden telkens een paar punten achter en holden achter de feiten aan. Maar zoals al eerder gezegd en geschreven: grote mannen staan op bij de grote punten. En zo geschiedde. Zowel in setje 2 als 3 was het keerpunt bereikt bij een achterstand van 18-20. Met een serie goeie opslagen en rustig veldwerk (passje goed brengen, aanvaller kiezen en de bal erin bateren) konden we het tij keren.
Daarbij geholpen door de tegenstander die op 24-24 in de 2e set een aanvalsbal ruim uit sloeg…J In set 3 maakte Edinho Batermans het karwei eigenhandig als zoals hij alleen dat kan en waar hij zijn bijnaam aan te danken heeft.
De druk van het moeten winnen had zo af en toe ook zijn invloed op de onderlinge acceptatiegraad, die regelmatig wat lager was dan zou moeten. Maar goed, succes vergoedt alles. Merkwaardig genoeg (en daarvoor nemen wij echt de pet af) was de tegenstander in set 4 nog steeds niet geknakt na drie ieder op zijn eigen wijze desillusionerende sets. We kwamen weer achter, haalden weer terug, maar maakten nu boven de 20 ineens een trits persoonlijke fouten (met de bal van Pinky vol in het blok op 24-23 als triest dieptepunt voor iemand die beweert dat hij altijd de laatste bal moet hebben voor de finishing touch). Tot onze eigen verbazing, die al snel leek over te slaan in berusting, pakten de tegenstanders meer dan verdiend een punt.
GP, al net zo genereus als MG vorige week door zelf het groen-zwarte pak niet uit te trekken gedurende 4 sets, sprak in de kleedkamer zalvende woorden die u in min of meer gelijke strekking terug kunt lezen in de tweede alinea van dit epistel. Onder het genot van een biertje in Doetinchems café De Borrel kwam ongeveer de helft van het team tot de slotsom dat het goed was zoals het was.
Met 14 uit 3 staan we na vanavond vermoedelijk niet meer aan de leiding, ervan uitgaande dat Orion thuis Neede met 4-0 oprolt. Maar dat geeft niets. Volgende week thuis tegen het voor velen nog onbekende Smash uit ’s-Heerenberg. Eens kijken wat dat gaat brengen….