Sommigen van ons zullen op zaterdagavond de wonden likken, anderen smullen van een ijsje…Dat is in een notendop het verhaal van vandaag.
Deze ietwat cryptische omschrijving schreeuwt om nadere uitleg, die uiteraard niet wordt gegeven. Feit is wel dat de rijk gevulde Vollverijs bank halverwege de spannende wedstrijd volledig in beslag werd genomen door een Ola-meisje op de tribune, terwijl de rest van het team manhaftig en met eclatante cijfers set numero 3 binnen sleepte. Tja, verschil moet er wezen. Na afloop van de match werd pas duidelijk wie deze blonde schone was. Tot verbijstering van een ieder schoof Ola in de kantine aan bij (G)IJsje en stelde zich voor als de nieuwe vlam, lastige combinatie met (G)IJsje trouwens, van onze geïnspireerd spelende G(IJ)sje.
{slider Intro}
Op het appèl ontbrak vandaag El Jardinero, die zijn 29e verjaardag curieus genoeg niet wenste te vieren in gezelschap van bierdrinkende teamgenoten; iets waar hij normaliter werkelijk altijd voor in is. Hij koos voor de betrekkelijke rust binnen zijn gezin en zag af van een reis die hem uit de Achterhoek zou verdrijven. We togen dus versnipperd over circa 3 personenwagens (keurig gecarpoold dus) naar Roekoekoe city.
Daar eenmaal aangekomen, bleek Bokito/Lay’s/Rolo/Leonidas niet geheel okselfris na een avondje pokeren. Pluisje had de Terborgse kermis nog in de pijnlijke kuiten en met de hoge luchtvochtigheid in de vrije nieuwe sporthal vloeide er heel wat onsmakelijk zweet uit de poriën.
De tegenstander, zoals te doen gebruikelijk jong, fris en onze leeftijd gedeeld door 2, liet zich bij de warming up van hun beste kant zien. Het was direct duidelijk dat het vandaag een pittig middagje zou worden.
{slider 1e set}
Toch waren we in set 1 aanvankelijk de bovenliggende partij. De voorsprong bedroeg 2 tot 3 punten, tot we richting de fameuze grens van 20 punten kropen. Daar wordt dikwijls het onderscheid gemaakt tussen jongens en mannen en wat bleek (niet geheel tot onze vreugde): wij waren niet de mannen, maar eerder de jongens die het in hun broek deden van angst. Op geen van de posities aan het net werd meer hard en duidelijk gescoord. De servicedruk en de goede veldverdediging werden ons te veel en met 21-25 incasseerden we een niet meer verwachte nederlaag.
{slider 2e set}
In zijn rol van lichtend voorbeeld besloot MG als speler/coach de basis uit set 1 nog één kans te geven in set 2. Helaas werd het in hen gestelde vertrouwen niet uitbetaald, al kropen we nog akelig dichtbij zonder de soepele tegenstander ooit te achterhalen.
{slider 3e set}
In set 3 mochten Pinky en Snelle Jelle terecht gaan genieten op de bank. MG ging op buiten spelen, El Viajero op de diagonaal (gadegeslagen door zijn jongere broer die tegenwoordig furore maakt in het plaatselijke eerste van Roekoekoe en en passant Rolo nog van een nuttig advies voorzag) en (G)IJsje op mid. De wissels pakten wonderwel uit en we denderden ineens over de fors ingekakte tegenstander heen: 14-25.
{slider 4e set}
Never change a winning team was en blijft het motto. Helaas liep het anders in set 4 als in set 3. Meer eigen onnodige fouten, de tegenstander die weer wakker was, een 2e scheidsrechter die letterlijk en figuurlijk geen fluit deed op 23-24 bij een cruciaal blok en zie daar, met 23-25 trokken we aan het kortste end.
De uitslag op het wedstrijdformulier was dus 3-1 in sets voor Reflex, maar 89-89 qua puntaantal. Dat zegt genoeg. We waren dichtbij, hadden wellicht een setje meer verdiend, maar soms zit het een beetje tegen…..
We mogen er bijna twee weken over nadenken en in gaar smoren. Donderdag 23 oktober gaat de knop weer om en moeten we knallen tegen de rode lantaarndrager uit Vorden. Komt dat zien op de Paasberg!
{/sliders}