De seizoensouverture leek ons op het lijf geschreven: een “nieuw” Heren 1 (élan) met desondanks oude en vertrouwwde koppen tegen een nieuwkomertje in de Promotieklasse, dat naar alle waarschijnlijkheid fris en fruitig edoch naïef en op voorhand kansloos zijn opwachting zou maken op een donderdagavond ergens in september op de Paasberg.
Hoe anders bleek de realiteit: reeds bij binnenkomst werd door ons vastgesteld dat we te maken zouden krijgen met een aantal oude bekenden, die vroeger bepaald niet figureerden op Promotieklasse-niveau en hoger. In hun bagage: een schat aan ervaring qua volleybaljaren en (te veel) kilo’s klasse.
We hebben binnen heren 1 afgesproken dat we dit seizoen met een basisteam starten waarvan op voorhand wordt ingeschat dat dit op het moment van de wedstrijd het sterkst denkbare is. En zo begonnen we dit keer met Bart als spelverdeler, Erik als diagonaal, Edo en Elbert “welkom thuis” Berendsen op mid, terwijl Theo en nieuwbakken aanvoerder Martin hun opwachting mochten maken aan de buitenzijde. In de eerste set ging het tot 17-17 gelijk op en bij een voorsprong van 19-17 dacht uw trouwe reporter al heimelijk aan de setwinst tot ons manco van gisteravond kwam bovendrijven: het scorend vermogen. Een ieder die het deze avond waagde aan de buitenzijde te spelen had het zeer, maar dan ook zeer moelijk tegen het machtige en krachtige blok. We verloren door dit gebrek het initatief en de set met 21-25. De klap (die we dus letterlijk niet zelf uitdeelden) dreunde in de 2e set nog na, zo leek het, en ook met 2 mutaties (Gerrit op mid en Peter op buiten, Martin en Theo eruit) konden we het tij niet keren en zo stond een duidelijke 17-25 en 0-2 op het niet aanwezige scorebord na pakweg 40 minuten.
In de 3e set kon met 2 lefties in de basis (Mailman en Pinky), een sterke serviceserie van Bart en wat meer aanvalsdruk het tij worden gekeerd. Een duidelijke en afgetekende 25-18 was het logische gevolg en dit bood de aanwezigen hoop op betere tijden. In set 4 diende zich echter weer hetzelfde euvel aan (gebrek aan scorend vermogen): deze set ging helaas verloren en zo resteerde een terechte 1-3 nederlaag tegen de “nieuwkomer” uit Winterswijk.
Reden tot paniek? Welnee, durf ik te stellen. We zijn nog niet goed op elkaar ingespeeld. De huidige samenstelling van het team biedt voldoende mogelijkheden te wisselen waar nodig en de meeste mannen zijn in deze tijd van het jaar nog niet in topvorm. De piek wordt vermoedelijk bereikt zo tegen Kerst als we 4 weken vrij zijn dus……Uw reporter voorspelt een onvoorspelbaar verloop van de competitie en spreekt de verwachting uit dat Vollverijs 1 dit jaar erin slaagt zich rechtstreeks te handhaven. En dat zou gelet op de prestaties in de afgelopen 2 jaar op dit niveau een unicum zijn…… De positivo’s onder ons zeggen: het eerste punt is binnen en volgende week zaterdag in Aalten, waar we traditiegetrouw goed spelen, verviervoudingen wij ons puntenaantal. Wordt vervolgd….