HEREN 2: DRIE PUNTEN IN DOESBURG

Onder Siberische omstandigheden mochten we op de voor onze tegenstander vertrouwde woensdagavond de reis naar Mosterdstad Doesburg aanvaarden. Afwezig met een heuglijke reden: Tinky Winky, verse vader van zijn 3^e teletubbie genaamd Ruben.

Nog altijd afwezig wegens minder vrolijk stemmende factoren: Der Rudi, MG en Mailman. Mailman was gelukkig wel in de sporthal aanwezig om de coaching op zich te nemen en deed dat bekwaam.

Bij aankomst in Doesburg is daar altijd de charMANte ontvangst van ADA, die ons trakteerde op een minder plezant nieuwtje: ze stopt er binnenkort mee op 66-jarige leeftijd (ik bedoel dan met het exploiteren van de sportkantine uiteraard) en er zijn reeds 3 kapers op de kust voor een overname. Zou onze eigen Willy dan zijn sportkantine-imperium willen uitbreiden naar een andere stad? Wie het weet mag het zeggen……

Een warming up had totaal geen zin in de ijskoude sporthal: daar zou men zich urenlang zonder resultaat mee bezig kunnen houden. We begonnen 7 man sterk aan de match en in de loop van de 2^e set meldde talentje Edinho Batermans (een speler van ons 3^e) zich om nog even 3 sets voluit te kunnen hakken, duiken, stuiteren en bateren.

We begonnen wat hakkelend in de eerste set, maar al ras kwamen we beter in ons spel. Dankzij een goede en stabiele fase liepen we eenvoudig uit naar 11-18. Blijkbaar hadden we ons zelf met deze tussenstand op het scorebord weer eens in slaap gesust, want als de spreekwoordelijke sneeuw voor de zon verdween de voorsprong door legio fouten en onrust, vooral in de servicepassing, veldverdediging en aanvallen. Er was weer eens geen ontkomen aan de Wet van Murphy’s en geheel onnodig trokken we met 25-23 aan het kortste end. Dit was natuurlijk een fikse tegenvaller, zeker gezien de stand op de ranglijst. Een overwinning van minimaal 1-3 zou namelijk pas betekenen dat we onze Poltergeist op de ranglijst zouden passeren.

In set 2 mocht G(ouden) P(ass) aantreden in plaats van Mieke. Het spel bleef wispelturig al kwamen we een paar keer mooi door de taaie verdediging van onze tegenstander heen. Met wat meer servicedruk bleven we dit keer aan de goede kant van de score: 21-25.

Setje 3 was min of meer een zelfde verhaal. Zelden was het hoogstaand en/of briljant, maar er werd in ieder geval gewerkt (en waar wordt gewerkt worden fouten gemaakt zoals iedereen weet). Mailman wisselde her en der en dat pakte goed uit. Het was onze eigen Dinosaur Jr. die met een daverende klap de winst in de 3^e set bracht: 20-25.

We lagen na 3 sets dus nog altijd op koers om ons doel te behalen: winnen en het liefste met 3-1 of 4-0. Kennelijk legde dit idee wat druk neer bij Pinky, die op een manier zoals zelden is vertoond door het ijs zakte in een bepaalde rotatie. Maar liefst een keer of 5 mocht hij linksvoor aanleggen voor de side-out, maar even zo vele keren faalde hij jammerlijk. Op andere vlakken /(bijvoorbeeld een goeie pass) kon Pinky’s falen evenmin worden gecompenseerd, dus werden we op een zeer pijnlijke manier afgedroogd. Dat leidde op zijn beurt over en weer tot enige scheldkanonnades, maar natuurlijk gingen we vol goeie moed de 5^e set in.

Het werd de set van de wonderbaarlijke opstanding. We passten degelijk (vooral de laatste pass in de wedstrijd van Pluisje was er één om in te lijsten) en het aanvalswerk van Snelle Jelle, Edinho, GP én Pinky (zo lang hij maar op de diagonaal stond) was weer dik in orde. Onze adje interim Coen Kampioen kon zo waar lachen en stil blijven staan na een pass en dat was 4 sets lang amper gebeurd. We trokken de set overtuigend en verdiend met 10-15 naar ons toe en vierden alsnog de bitter noodzakelijk maar zwaar bevochten overwinning.

Resumé: doelstelling behaald. Er is gewonnen in Doesburg. Helaas niet met 1-3 of meer, terwijl het er wel inzat. We staan nu nog 1 punt achter op onze Plaaggeesten, tevens directe concurrent voor de gevreesde P-D plek.
Met nog 8 wedstrijden te gaan, is er nog altijd concreet en voldoende uitzicht op directe handhaving. Voorwaarde is dat we wel blijven winnen. Bijvoorbeeld volgende week in de derby thuis tegen Volga, waar Pinky ontbreekt (ontvlucht het volleybalgebeuren). El Viajero staat te popelen om op zijn geliefde positie te bewijzen dat hij daar toch echt hoort te spelen. Kortom: wederom winstkansen, komt dat zien!!!  

Auteur: Maarten Brans