Maandagavond, normaal een trainingsavond maar voor Vollverijs Heren2 een wedstrijd in Dinxperlo. In plaats van vertrek vanaf de sporthal in Terborg verzamelen wij ons bij de firma Wink kozijnen….jawel onze sponsor. Jos heeft overigens een andere sponsor, Wienk, de Poolse tegenhanger volgens hem….tenminste dat las ik in de app. Het was wat onduidelijk of hij het had over een Poolse kozijnen-boer of een kozijnen-hoer. Tja, het is wat zo’n smart-phone met auto-correctie.
Terug naar het volleybal, je moet een wedstrijd niet negatief ingaan, dat doen we ook niet maar we moeten realistisch zijn. Dinxperlo is de nummer 1 in de ranglijst dus de kans dat we met 4-0 winst de sporthal verlaten is ietwat klein. Vorige week hadden we duidelijk meer kans op winst en toen hebben we het laten liggen. De sfeer is in ieder geval ontspannen, daarnaast zitten we met onze tegenstander in één kleedkamer en zij maken zich sowieso niet zo druk. Zij zijn nog 1 wedstrijd verwijdert van het kampioenschap.
Jacco heeft meer mogelijkheid om te wisselen, nou ja, 1 extra. Stein moeten we missen op de buitenkant want hij moet leren voor zijn tentamens. Verstandig uiteraard….dan verwacht ik wel voldoendes want anders ga je de volgende keer gewoon mee.
De wedstrijd beginnen we met onze “basis-opstelling”, niet dat dit nu een vast gegeven is maar het is een opstelling die al eens gewerkt heeft. We gaan met deze basis eerst maar eens kijken wat voor een vlees we in de kuip hebben en zien of we wat punten kunnen halen. Tijdens de warming-up hebben we in ieder geval al kunnen zien dat ze redelijk kunnen “meppen”, vraag maar eens aan Jos, die heeft thuis nog wat uit te leggen met die rode plek op zijn rug is. Ja, je moet de bal volgen. Als hij maar geen appje gaat sturen, “Schat ik heb van die Dinxperlose hier (autocorrectie Jos; hoer) een rode plek overgehouden”. Dat is van latere zorg, we gaan van start. Er wordt hard gewerkt maar Dios is al bij de 6 voordat wij eindelijk kunnen scoren. We proberen ons te herpakken en dit lukt best aardig maar de afstand is wel erg groot. Uiteindelijk sluiten we de set af met 25-18. In de 2e set gaat het meer gelijk op en kunnen we Dios bijhouden tot de 11. Lang niet slecht tegen een groep waar de gemiddelde leeftijd een stuk lager ligt. Daar zie je dat de ervaring bij menigeen in onze groep ook telt. We sluiten de set af met 25-21. In de derde set moeten we ook een inhaalslag maken en missen we wederom het laatste stukje. Er zitten mooie punten bij, zoals die van Berrie die zo subtiel tussen de armen van het blok doorging dat het schaamrood op de kaken van de tegenstander verscheen. Uiteindelijk sluiten we de set in 25-19. Ik moet zeggen dat Dinxperlo weinig heeft kunnen “door-slaan” en het uiteindelijk ook veel moet hebben van tactische ballen. Datzelfde doet ook onzen Dave…..daarmee hebben we menig punt mee kunnen pakken. Dat was ‘m dan Dave; “de veer”. De stem van Theo galmt nog na in zijn hoofd “als je scoort op een bepaalde plek, blijf dit dan doen”. Overigens ging dit goed totdat hij zijn voet bovenop die van René zette en daarmee zijn enkel verstuikte en het veld moest verlaten. Wat René betreft, deze heeft weer bewezen dat hij op de buitenkant hoort. Dit was een gemis in de vorige wedstrijd. We hebben ons de parels op het voorhoofd gespeeld maar de set eindigt in 25-15. De pap was op, we vertrekken met 4-0 aan de broek maar met beduidend meer voldoening dan vorige week. Ik denk dat we kunnen concluderen dat we groeien, nu moet het wat meer constant worden. We hebben nog enkele wedstrijden te gaan. Wat mij betreft laten we in deze wedstrijden zien dat ze er volgend seizoen een geduchte tegenstander bij krijgen.
Verslag: Roel Leuverink
