Heren 2 heeft gisteravond een grote stap gezet richting het zo vurig gewenste lijfbehoud. In Gendringen werd gemeentegenoot Blok ’71 met duidelijke cijfers aan de kant gezet: 0-4.  

Op voorhand was al duidelijk dat alleen een duidelijke zege meer lucht zou geven in de nog altijd benauwende strijd om de 10e plek te ontlopen. Des te spijtiger om te constateren dat we slechts met 7 man konden aantreden wegens absenties en blessures. En van die 7 waren er een aantal alles behalve fit:  ·         Pleuris Pluisje was maar net bekomen van zijn kortstondige ziekenhuisopname, maar bleek blokkerend en passend weer eens goud waard.  ·         Mailman moest na een langdurige enkelblessure en een matig functionerende sixpack plotsklaps 3 volle sets aan de bak en deed dat op zijn geliefde positie linksbuiten zeer behoorlijk.  ·         GP was al stijf en strompelend met gekwetste achillespezen ook weer belangrijk met zijn voorkomen, zijn bloks en aanval(sdreiging). Dit olijke trio werd gecomplementeerd met Coen Kampioen (weer ouderwets op dreef achter de servicelijn, verdelend en scorend), gastspeler annex supersub Edinho Batermans (die speciaal een dagje vrij had “genomen” om zich mentaal te kunnen oppompen voor deze match in zijn voormalige hometown), Snelle Jelle (die in setje 4 zijn debuut maakte op mid) en Pinky (na een traditiegetrouw slow start later in de wedstrijd niet meer zo hinderlijk aanwezig). Het verhaal van de wedstrijd is eigenlijk doodeenvoudig. Als we ons ding deden, dat wil zeggen servicedruk oplegden en zuiver speelden in pass en aanval, was er werkelijk geen vuiltje aan de lucht. In fases waren we heer en meester in de wedstrijd, alleen ten gevolge van slordigheden en concentratieverlies brachten we ons zelf enige keren kortstondig in de probleempjes. In de sets 1,2 en 3 hielden we de tegenstander ruim onder de 20 punten; alleen in de 4e set werd de magische grens van 20 nipt gehaald door het gezelschap uit Gendringen, dat waarschijnlijk zonder één enkele overwinning aan het einde van het seizoen de eerste klasse zal verlaten. Voor de aanvallende hoogtepunten zorgde als vanouds Edinho Batermans met enkele kneiterharde smashes (vooral die in het eenmansblok was prachtig Edinho!), maar ook Coen Kampioen liet zich in dit opzicht niet onbetuigd: hij verkocht de langste en grootste speler met behulp van een volleybal een enorme oorvijg, die de arme man tot 8 tellen rust noodzaakte. Gelukkig stond hij lachend weer op (het is immers bijna Pasen) en konden we de wedstrijd vrolijk continueren. Na ongeveer 1,5 uur mochten we plaats nemen in de kantine met eighties-uitstraling en -muziek, die overigens ook in de warming up luid door de speakers knalde. En u kunt zich voorstellen dat het met een bierprijs van € 1,60 voor een kouwe Grolsch nog lang onrustig bleef………..