KAMPIOEN, het was het woord van het jaar voor heren 2 en in menig gesprek gedurende het hele seizoen kwam dit woord al ter sprake. “Treitervlogger” mag dan wel officieel verkozen zijn tot woord van het jaar, voor ons blijft het toch echt KAMPIOEN. Dit zou het seizoen worden dat dit mogelijk zou moeten zijn en eigenlijk wel gewoon moest gaan gebeuren. Het gehele team wou onze diagonaal Kees Kok graag van zijn jeugdtrauma afhelpen en eerlijk gezegd waren we het ook gewoon zat steeds te moeten horen dat hij nog nooit kampioen is geworden. De strijd om het kampioenschap bleef spannend tot het laatste moment en zou pas in de laatste speelronde beslist gaan worden. Met nog een wedstrijd te gaan hebben stonden wij nummer 1 in de stand met 3 punten voorsprong op de nummer 2 Wilskracht, die dus afhankelijk van ons resultaat nog aanspraak op het kampioenschap kon maken. Het lijkt erop dat er bij de Nevobo een glazen bol staat die de makers van het wedstrijdschema gebruikt hebben. Het toeval is dat we voor het eerst dit seizoen, de onderlinge wedstrijden natuurlijk niet meegerekend, gelijktijdig met Wilskracht een wedstrijd spelen. De mannen van Wilskracht ontvingen op woensdag 19 april thuis MEVO (de nummer 8) en wij speelden dezelfde avond in Hengelo tegen D.V.O. (de nummer 4).
We hadden minimaal drie punten nodig om ongeacht het resultaat van Wilskracht kampioen te worden.
Toch maar een kwartiertje eerder dan gepland vertrekken om tijd vrij te maken voor de motiverende speech van, door de afwezigheid van Rene, plaatsvervangende coach Tom. Deze had zich met behulp van management cursussen en youtube hierop goed voorbereid. Er was dan daarna meteen nog genoeg tijd om goed warm te kunnen spelen. Nog voor de wedstrijd begon zagen we al dat voor het eerst dit seizoen bij onze wedstrijd er meer supporters dan spelers waren. Partners, ouders, kinderen en leden van andere Vollverijs teams waren in grote getalen naar Hengelo gekomen om ons te supporten! Dit moest en kon niet meer fout gaan. Enkele D.V.O. spelers feliciteerden ons merkwaardig genoeg vooraf al met het kampioenschap. De tegenstander was er echt van overtuigd dat wij wel makkelijk van ze zouden gaan winnen. Dit was toch het enige team dat net als ons team van Wilskracht heeft gewonnen en nummer 4 op de ranglijst stond?
Al snel in de wedstrijd bleek waarom deze uitspraken gedaan werden. Ondanks dat wij zelf niet lekker in ons spel kwamen en konden laten zien waarom wij de ranglijst aanvoeren, wonnen we de eerste twee set eenvoudig met 25-13 en 25-15. De derde set moest het dan gebeuren, de set waarin we dan eindelijk kampioen zouden gaan worden. Deze set wilden we graag kampioen waardig met goed volleybal gaan winnen. We speelden al een stuk beter dan de eerste twee sets en waren vele malen beter dan onze tegenstander, die ons erg tegenviel qua niveau. We liepen dan ook snel uit naar een grote voorsprong. Op een stand van 24-10 sloeg de tegenstander de bal uit en kon het hoge woord (van het jaar) eruit: HEREN 2 IS KAMPIOEN!!!! De laatste set was de spanning eraf en de concentratie weg, we waren in ons hoofd het kampioenschap al aan het vieren. Hierdoor gaven we de laatste set met 25-19 weg en werd het uiteindelijk 3-1. Door deze overwinning is ons team ongeslagen kampioen geworden!
Nu de wedstrijd voorbij was konden we eindelijk het kampioenschap samen met de meegereisde supporters gaan vieren. Al deze supporters willen we hierbij natuurlijk bedanken voor hun steun!
We hebben een bescheiden feestje gevierd in de kantine van de tegenstander maar zullen op zaterdag 22 april met het team het kampioenschap groots gaan vieren! En daarna wordt het klaarstomen voor volgend jaar in de 2e klasse!