Ja, dat zou zo maar eens waar kunnen zijn. Het huidige Orion 3, bestaat uit een bataljon (nog) oudere krijgers, waar we mening clash mee uitvochten in de eerste klasse. Vorig jaar vielen we dankzij de sterke kwaliteitsverbetering die heeft plaats gevonden in het mannelijke volleybal allebei omhoog naar de Promotieklasse. Eenmaal daar, handhaven wij ons gemakkelijk en bezitten we een comfortabele vijfde plek. Niet moet, alles mag, we spelen niet voor een stapje hoger en een stap lager (qua stand) lijkt ook al geen bedreiging meer. We zijn bijna veilig zoals we elke week tegen elkaar zeggen. De mannen uit Doetinchem staan er heel anders voor. Zij moeten knokken voor elk punt en zijn met BOVO 2 verwikkeld in een felle strijd voor rechtstreekse degradatie of P/D wedstrijden aan het einde van de rit.

Er stond gisteravond dus wel iets op het spel voor onze oude bekende of bekende ouderen zoals u wilt. Wie gedacht had dat wij geprikkeld zouden zijn naar aanleiding van een wedstrijdverslag inzake Vollverijs tegen Orion 4 (waarin wij door een ghostwriter van Orion werden afgeschilderd als een stel ouwe lullen) kwam bedrogen uit. Hoewel, toch niet helemaal aangezien de jongere garde, met uitzondering van Snelle Jelle, het gisteren qua aanwezigheid liet afweten. Rolo moest zo nodig vanaf 16.00 uur in die Heimat aan het bier in een stripclub (dat noemen ze daar vergaderen), El Jardinero heeft zijn knieën te hard nodig in een schuine houding op het talud, Noppie richt zich onveranderd op de laatste competitiewedstrijd op 17 april en (G)IJsje, die was er ook niet.

Met 7 man “sterk” en met een gemiddelde leeftijd van ruim 40 jaar traden we dus aan. Pluisje trok voor de verandering weer eens een groen shirtje aan, omdat hij op mid mocht acteren samen met Snelle Jelle. De buitenkant werd bemenst door Mailman en MG, terwijl Coen Kampioen als spelbederver en Pinky als diagonaal het veld in mochten. El Viajero startte op de bank na een cursus relativiteitstheorie in het plaatselijke ziekenhuis die op zijn beurt weer leidde tot een warming up van plusminus 2 minuten.

De eerste set was een gênante vertoning. Er lukte helemaal niets. Met 25-10 kregen we een zeldzaam harde draai om de oren. Toen dachten we nog dat het niet erger zou kunnen, maar als u verder leest zult u zien: het kan altijd nog slechter.

Dus moest het roer om in set 2. Slow starter Pinky werd geofferd, Mailman verhuisde naar de diagonaal en El Viajero mocht er in op buiten. Er werd deze set in ieder geval meer gewerkt en met onze eigen service lukte het steeds beter om druk te zetten. We trokken de set, enigszins tot onze eigen verbazing, naar ons toe met 22-25.

In set 3 dachten we de lijn door te kunnen trekken, maar helaas bleek dat lastiger dan gedacht. Alle facetten van het spel waren niet stabiel genoeg aanwezig binnen onze geledingen waarbij de tegenstander naar hartenlust kon scoren door de as van het veld. We keken dus tegen een achterstand van 2-1 in sets aan.

Dit was voor coach GP aanleiding variatie aan te brengen in de oneindige keuzemogelijkheden die hem ter beschikking stonden in het spelersmateriaal. El Viajero verhuisde zonder morren naar mid (wat zo’n cursus al niet kan doen)en Snelle Jelle ging naar De Bank (in de sporthal, niet in de stad trouwens). De wissel bleek het nodige effect te sorteren, want ineens waren er van die killblocks met de machtige “kolenschoppen” van El Viajero. We knokten ons weer terug in de wedstrijd, het begon beter te lopen en we kregen op dat moment verdiend de 2-2 in sets op het scorebord.

Daarmee leek de koek voor ons op. Wat zich in set 5 afspeelde had werkelijk niets meer met volleybal te maken vanuit ons perspectief. Pinky en Mailman waren een parodie op hardhitters aan de buitenkant, passend en verdedigend was het ook niet je-van-het en met een 8-1 achterstand wisselden we van speelhelft. Die wisseling deed ons blijkbaar geen goed, want we kregen er werkelijk geen punt bij op het scorebord. Op 14-1 vroeg coach GP nog maar eens een time-out aan, wat bij El Viajero de gehele relativiteitstheorie deed verdampen. We dropen dus af met een 15-1 nederlaag, ongekend en hemeltergend. Als we echter van tevoren hadden kunnen tekenen voor 2 punten hadden we dat gedaan gelet op de vele afwezigen. De stemming achteraf was dus niet eens zo slecht.

Als we het seizoen niet als een nachtkaars uit willen laten gaan, kunnen we volgende week tegen BOVO 1 nog eens proberen er wat van te maken. Eens kijken of we ons nog een keer kunnen opladen…………

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten