Vandaag ging het gebeuren, we gingen kampioen worden.

Bij het betreden van de hal viel ons 1 ding op. We hadden toch afgesproken in de sporthal en niet in de plaatselijke sauna??? Het was erg warm, zo warm dat er zelfs niet eens mussen op het dak zaten, laat staan eraf vielen.

Het inslaan ging als vanouds, want daarin zijn wij zeker het meest bedreven van de competitie……maarja daar verdien je niets mee. De nodige rekensommetjes werden gemaakt, als we nu 2 sets laten liggen worden we thuis misschien wel kampioen. En meer van dat soort praat. Kortom de sfeer was gespannen, maar zelfverzekerd. De mannen van WSV maakten weinig indruk, en de gedachten waren al bij het kampioenschap. We zouden het waarschijnlijk gaan vieren zonder The Big Animal en El viajero. Deze mannen waren vandaag niet van de partij….

Hoe anders kan het lopen. Als het zo warm is in de zaal spelen we meestal niet lekker. We serveerden veel te makkelijk, de blokkering stond voor geen meter en meer van dat soort zaken. Wsv 2 daarentegen, die mannen speelden frivool en vrijuit. Dat betaalde zich uit, eerlijk is eerlijk ze hebben wat versterking gekregen. En die versterking is zeker een versterking! Mannen mijn complimenten voor jullie spel, jullie hadden ons bij de kl*ten en draaiden ze ook af! Als we verliezen ben ik ook de eerste om te melden dat de tegenstander beter is. Proficiat!

We zijn er eigenlijk in geen enkele set aan te pas gekomen, en als het af en toe wel lukte werkte de scheidsrechter niet echt mee….maar daar lag het echt niet aan. Wsv 2 was gewoon echt beter. En wij waren echt slechter. Niets aan te veranderen. En als je er 4 sets lang niet aan te pas komt lig je er met 4-0 af. Een koude douche. Vervolgens stap je onder de douche in de kleedkamer, zo mogelijk nog kouder! Het contrast was wel erg groot, maar goed normaliter stap je ook vanuit de sauna onder een koude douche, dus dat plaatje klopte dan weer wel.

We hadden 4 punten voorsprong op Orion, dan heb je met 5 verliespunten daarbij nog -1 punt over. Er zit niets anders op dan met samengeknepen billen naar Didam af te reizen. Dat is heel anders dan met het kampioenschap in het vooruitzicht. Nu hopen dat het kampioenschap überhaupt nog mogelijk is.

In Didam aangekomen zie ik nog net dat Orion de 2^de set met 25-18 wint, erg gemakkelijk gaat het daar. We nemen plaats op de tribune in de hoop dat Victoria toch nog een setje pakt. Ondertussen heb ik Tebes aan het verstand kunnen brengen dat we 4-0 verloren hebben. Op de een of andere reden was dat precies wat Victoria wilde horen. Ze gingen heel wat beter spelen, de af en toe weergaloze midman sloeg de ballen er erg hard in. Tebes nam het team op sleeptouw. Het leek haast wel of het Orion niet werd gegund. Waarom weet ik niet, maar zelf het publiek begon te roepen bij een setstand 22-19 in het voordeel van Victoria, “en nog 3 punten voor Vollverijs!” enzovoort. De set werd gewonnen. En wij hadden het weer in eigen hand.

De mannen van Orion wisten nog van niets, en baalden van dat ene setje. Nog niet wetende dat ze het kampioenschap zelf in handen hadden. De set werd spannend, heel spannend. Orion kwam boven de 20 en als ik naar de statistieken kijk is Orion hier dan de meest effectieve. Orion heeft namelijk van alle teams de meeste sets gepakt die met 2 of 3 punten verschil werden beslist. In dit geval maakte de scheidsrechter er echter een briljant slot aan. Waarom weet ik niet maar zelfs de scheidsrechter gunde het Orion niet. 2-2. Saldo minimaal +1 voor Vollverijs. De opluchting was groot. Orion maakte het laatste setje wel en dat was ook terecht. Ze hadden zich weer herpakt.

In de kantine hebben wij met de mannen van Victoria een paar pilsjes gedronken, ze hadden sinds lange tijd weer eens veel publiek. Voor komende donderdag mogen wij proberen om toch minimaal 4 punten thuis te houden. Hiermee zijn we verzekerd van een kampioenschap, en daar zal het bier dan ook rijkelijk vloeien. Mocht dit gebeuren dan zal uitgerekend Victoria het team zijn die het zal meemaken. Hoe mooi kan een competitie eindigen.