De tweede seizoenshelft is begonnen….en hoe! Laten we maar van start gaan met de goede dingen die nu al in 2013 zijn gebeurd.

Terug van blessures, direct inzetbaar en okselfris: Abdul Batermans en sexy legsy GP. Abdul alias Edinho passte en baterde als vanouds en liet de eerste 2 sets zien dat hij een belangrijke schakel is en blijft als hij het koppie erbij houdt. Vol passie en adrenaline (wellicht is die vrij gekomen omdat de verkering met zijn meisje uit is) ging Edinho er volledig voor. Gelukkig verliest –ie dat koppie soms bij een servicebeurt (als gevolg waarvan een service onder de netrand door gaat) en daar zijn zijn teamgenoten hem dan weer dankbaar voor vanwege het rondje dat dan royaal wordt uitgedeeld door onze Abdul.

En dan GP die zijn nieuwe bijnaam dankt aan de fraaie kous die hij tegenwoordig rond zijn been draagt en die hem woest aantrekkelijk maakt voor de vele bejaarde vrouwen die onze tribunes bevolken. Het gaat hier namelijk om een spannende vleeskleurige steunkous die ervoor moet zorgen dat GP zijn klep)pen) dicht houdt. Tja, en dat valt niet altijd mee, zo merkte de scheidsrechter van dienst gisteravond maar weer eens. Verder ouderwets op dreef (wat wil je ook met zo’n kous); onze GP met geniepige en bekeken balletjes die achter het blok vielen. Nu samen met de bijna Abraham Willem Mooiman (die ook een rondje uitdeelde vanwege zijn 49^e verjaardag) nog ff oefenen op blokken op mid en de tegenstander daarbij niet uit het oog verliezen en het komt allemaal goed.

En als uitsmijter voor een fris begin van 2013 kregen we een fonkelnieuw tenue. Het shirt lentegroen met een horizontaal wit biesje stond menigeen prima, dit in tegenstelling tot de broek die meer deed denken aan een zogenaamde knickerbocker dan aan een sportbroek (en die dus collectief terug werd gegeven). Meest imposant waren natuurlijk de stijlvolle zwarte inspeelshirts, samen met nieuwe drinkflessen beschikbaar gesteld door de ruimhartige sponsor wiens naam ik hier nog maar eens zal vermelden: DE GOUDEN LEEUW GROEP. We leken wel een beetje op de beroemde All Blacks, het nationale rugbyteam van nieuwe Zeeland, alleen het Maori-dansje ontbrak er nog aan.

Na afgelopen maandag ongelofelijk te zijn afgeknepen door onze trainer (die eindelijk eens aandachtig toeschouwer op de tribune was en likkebaardend sexy legsie GP bewonderde) gingen we in de eerste set scherp en goed van start. We haalden een niveau dat we de laatste wedstrijden voor de kortstondige winterpauze niet hadden bereikt. Met service- en aanvalsgeweld, fraai pass- , verdeel- en verdedigingwerk kwam het sympathieke en armzalige LONGA er geen moment aan te pas. Met 25-13 strookte het resultaat goed met het vertoonde spel. Never change a winning team, dacht onze aanvoerder MG die zichzelf weer eens onbaatzuchtig opofferde in het teambelang en zich richtte op de coaching in plaats van op eigen speelminuten. In set 2 ging het weliswaar moeizamer, maar het verschil bleef duidelijk en dus was een 2-0 tussenstand in sets logisch en verklaarbaar.

Blijkbaar vonden we het in set 3 nodig om op onze lauweren te gaan rusten. We werden onnauwkeuriger in de pass en in de aanval en maakten het daarmee niet makkelijker voor snelle Jelle en Mailman, die hun opwachting mochten maken in deze set. Ondanks duidelijke en indringende waarschuwingen van MG (die toch niet zo groen als gras is als Frits Rits wel eens denkt) lieten we het bij tijd en wijle collectief afweten. Met enige moeite pakten we nipt de set met 25-23 en zo stond het toch 3-0, al kwam LONGA steeds beter in het spel.

De teneur van set 3 werd moeiteloos doorgezet in set 4, alleen dit keer wel met kwalijke gevolgen, namelijk set- en puntverlies. We permitteerden ons te veel persoonlijke fouten, gingen er niet meer vol voor, konden via wissels het tij niet meer keren en gingen roemloos met 16-25 ten onder tegen een sterk LONGA. Aan de overkant van het net lukte namelijk bijna alles.

De 3-1 winst was wat betreft uw trouwe reporter in overeenstemming met het wedstrijdbeeld. De eerste vier punten in het nieuwe jaar en in de 2^e helft zijn binnen: dat er nog maar veel punten mogen volgen….Te beginnen volgende week met wederom een thuiswedstrijd tegen The Phantoms…..