Het besef was nog aan het indalen en toch was het gisteravond een finale voor de echte finales die nog gaan komen. We gaan versterking krijgen voor het nieuwe seizoen en dan zou het wel zo mooi zijn om ook dat laatste stapje nog te zetten……omhoog. De eerste trede die we daarvoor moesten beklimmen waren de altijd lastige Phantomen uit Doesburg. Waarom is me niet helemaal duidelijk, maar geen enkel team was dit seizoen in staat geweest om hen, in hun eigen zaal, een duidelijke 4-0 nederlaag aan de broek te smeren. Kijkend naar de stand zou dit wel een paar keer te verwachten zijn, ze staan ten slotte duidelijk onder de sub-top…….zegt uiteindelijk toch meer over hen dan over de tegenstanders.
De wiskundige rekenwonders van ons team waren vooraf duidelijk, bij een 3-1 overwinning zouden we onze felbegeerde tweede plek veilig kunnen stellen. Daar waar Tornax dan met een 4-0 overwinning nog wel op gelijke hoogte zou kunnen komen, hadden wij een betere setcoëfficiënt en zouden wij op daarom alsnog gewoon tweede blijven staan. Gaan we daarop spelen of gaan we “simpelweg” voor een 4-0 overwinning.
Al snel bleek dat “simpelweg” gisteravond niet op ging. Onder toezicht van onze enige supporter van de avond, Karel Bollewangen, kregen we een lastige partij voor de kiezen. Gelukkig stonden we bij deze lastige wedstrijd weer onder leiding van ons aller Gerrit (doe mij maar een dubbele longembolie) Palm. Wij waren blij dat we hem weer mochten begroeten in de groep en hij was zichtbaar blij dat hij zich weer bij ons mocht voegen. De wonderen zijn de wereld nog niet uit blijkt maar weer.
Gerrit had er gisteren voor gekozen om niet te twijfelen, vanuit het vertrek in de sterkste opstelling te beginnen om zodoende de Phantomen onder druk te kunnen zetten. Met Willem en Jelle hadden we dreiging op midden en met Martin en Erik op buiten kansen om daar te scoren. Koen of Coen als spelverdeler werd in de diagonaal ondersteund door Peter die daar zijn gewicht in de strijd gooide. Gerrit benadrukte dat we vooral plezier moesten beleven aan het spel, we kwamen al snel tot de conclusie dat het dan maar gisteravond moest gebeuren als we dit seizoen nog een keer lol wilden hebben met elkaar.
Vanuit de startblokken wisten we een kleine voorsprong te genereren, maar zo snel als die ontstond, zo snel gaven we die ook weer weg. Dit fenomeen deed zich een paar keer voor gedurende de set, maar de phantomen kwamen steeds weer uit het niets te voorschijn en trokken ze de stand gelijk. Tot het einde van de set in zicht kwam en we daar de zoveelste voorsprong niet meer uit handen gaven, 20 – 25.
Set twee gaf een soort gelijk beeld, slordig spel, weinig scorend vermogen en niet voldoende servicedruk maakte dat we niet echt in een schwung kwamen. De hele set wisten we geen afstand van de Phantomen te nemen. Zou dan toch de spanning van het wel of niet behalen van de 3-1 overwinning het hem gaan doen? Gelukkig wisten we met een paar goede en gevaarlijke services de set binnen te hengelen, 22 – 25.
De belangrijkste set van het seizoen?? Feit was dat we een heerlijk spel op de mat wisten te leggen. Koen of Coen wist ineens het midden te benutten, of kwam dit doordat we nu echt in de sterkste opstelling stonden te spelen, met Gijs op midden en Maarten in de diagonaal. Met name Gijs wist veel te scoren op midden waar ook Jelle van zich deed spreken. Geen enkele kans op setwinst, niet in de verste verte voor de Phantomen, 11 – 25. Drie sets gewonnen, tweede plek veilig gespeeld. Hoogte punt was Maarten z’n dieptepunt, de service die op onze drie-meterlijn landde, drie keer hoera en bier voor het hele team!!!
Uiteindelijk wil je dan meer, je wil ook de laatste set “pakken”. In zijn alwetendheid besloot Gerrit tot een risicovolle wissel, Jelle van het midden naar buiten om te kijken of net als vorige week met Erik op de bank de set echt ruim gewonnen kon worden, echt ruim zoals tegen Volga (25 – 07). Volgens verwachting liepen we weer ruim uit naar een voorsprong van 12-05, je verwacht dan dat doorgedrukt wordt naar ruime setwinst. Helaas bleek dit te hoog gegrepen, de Phantomen vonden hun ritme weer en puntje voor puntje slopen ze dichterbij. Op 22-21 voor ons kon Gerrit de spanning niet langer verdragen en besloot hij om toch in te grijpen. Erik werd terug in het veld gebracht. Met twee lange rally’s werden de spoken alsnog op de knieën gedwongen, dat de laatste bal een uiterst schlemiele prutsbal in het net is was voornamelijk jammer voor bepaalde spelers bij ons, 22 – 25.
De Phantoms een 4 – 0 thuisnederlaag toebrengen, niemand ging ons voor dit seizoen, niemand doet ons dit meer na dit seizoen. Geheel terecht de overwinning, kijkend naar de tweede helft van het seizoen is de tweede plek ook geheel terecht. We verloren van de top zes (die akelig dicht bij elkaar zitten qua niveau) in de heenwedstrijden (op Reflex na), maar na de winter wonnen we ze allemaal. We wonnen zelfs alle wedstrijden na de Kerst op die ene kloterige wedstrijd in Zevenaar na.
Wat volgt zijn promotie/degradatie wedstrijden, de meningen verschillen nog over wie we daar aan gaan treffen, wel zeker is dat we ook die finales willen winnen.