Traditiegetrouw een curieuze koptekst boven een wedstrijdverslag van Vollverijs tegen DVO.
Wat u trouwe reporter eigenlijk bedoelt te zeggen is: met inzet en passie gespeeld, maar ongelukkig en geflatteerd met 3-1 verloren van de huidige koploper in de eerste klasse.
We begonnen met maar 7 man aan de wedstrijd en vreemd genoeg pakt een magere bezetting dikwijls goed uit bij ons. Minder druk van de bank werkt blijkbaar prestatiebevorderend bij sommigen. In dat verband staken in aanvallend opzicht de kwaliteiten van Snelle Jelle en Mieke bijzonder ver boven het normaal gemiddelde niveau uit.
Waar waren de vier afwezigen trouwens? In ieder geval niet aan het kwartetten. Der Kaiser was met zijn neefje Dinoasaur Jr. een weekendje weg.nl in die Heimat, Abraham Booiman noch immer verletzt en Dinosaur Sr. nog altijd gestopt.
GP besloot in al zijn wijsheid het winnende team niet te changen en startte dus zelf, bescheiden als hij is, op de bank. Daarmee was de kwestie rond het aanvoerderschap ook direct opgelost: Pluisje mocht weer aanvoerdertje spelen en deelde deze eervolle taak overigens gebroederlijk met GP de rest van de wedstrijd zonder ook maar enige kans op een conflictueuze escalatie. Tja, zo kan het dus ook.
In de eerste set lieten we ons te veel imponeren door de servicedruk van DVO en te veel afleiden door de kakofonie van geluid in de rumoerige sporthal de Kamp. Vooral Pinky tastte enkele keren mis bij de pass en mocht om die reden in setje 2 zijn zonden op de bank overdenken. Set 1 was namelijk als gevolg van de eerder genoemde factoren kansloos met 25-17 naar de tegenstander gegaan. Bij DVO speelden trouwens b(r)oer Richard uit Netterden mee, zo leek het althans vanaf de andere kant van het net. Ook opvallend was dat de bebrilde spelverdeler, normaliter toch een vaste en onbetwiste waarde, vrijwel continu op de bank verbleef; wellicht dat de factor angst hierin een rol van betekenis speelde? Voor verdere uitleg hierover verwijs ik u met plezier naar Pluisje….
In set 2 ging het roer om, zowel qua spelbeeld als qua opstelling. GP maakte zijn entree op mid, Pluisje schoof door naar de diagonaal en deed op die plek wat van hem werd verwacht: remmend blokkeren op de beste aanvaller van DVO en passen (behalve die eerste bal die over het net kwam in de 2e set). En het begon zowaar te lopen: we legden zelf beduidend meer servicedruk aan de dag (onder meer Mailman, Pluisje en Mieke) en scoorden er zelf lustig op los, met Snelle Jelle en Mieke als positieve uitschieters. Op de stand 24-23 in ons voordeel mocht de ingewisselde Pinky doen waar hij zegt goed in te zijn (later meer daarover): het laatste punt scoren en dit keer nog wel vanuit een positie als passer/loper. En zo stond tamelijk onverwacht de 1-1 tussenstand qua sets op het scorebord.
De 6 mannen die de 2e set eindigden mochten het begin van de 3e set blijven staan. Nog nagenietend van hun eigen prestatie in de voorgaande set, lieten ze DVO aanvankelijk makkelijk weglopen. De rug werd echter op tijd gerecht (en door GP zelfs in een onmogelijke positie gekromd om een bal stijlvol van de vloer te dweilen, een prachtige actie die hij aan het begin van de 4e set moest bekopen met een wissel) en boven de 20 kwamen we knap langszij, op basis van wilskracht en servicedruk. In de slotfase van de 3e set kon het alle kanten op, maar blijkbaar voor ons uiteindelijk niet de goede. Op 25-24 in het voordeel van DVO riep Jeronimo Stilton keihard tegen Pluisje dat de bal die DVO aan onze kant van het net speelde, uit zou vallen. Pluisje besloot voor het eerst in zijn volleybalzame leven te luisteren maar koos daar helaas niet het meest gelukkige moment voor uit: de bal belandde ruim vóór de lijn en zo werd het 26-24 in het voordeel van DVO. Schlemielig einde van een zinderende set.
In set 4 schreven we in feite hetzelfde scenario als in set 3, met het verschil dat we na een knotsgekke fase (onder de verwarrende leiding van de dienstdoende scheidsrechter) plotsklaps soeverein leidden met 24-22. Jeronimo gaf Pinky het bekende seintje voor de laatste bal. Helaas liet Pinky het jammerlijk afweten: hij roste de bal op positie nummer 4 vol in het eenmansblok en richtte zodoende zijn zorgvuldig opgebouwde reputatie als koele killler volledig ten gronde. Op 24-23 besloot Jeronimo terecht om Mieke op mid in stelling te brengen. Mieke, die tot dan vrijwel foutloos speelde, presteerde ook niet conform verwachting en sloeg de bal weliswaar langs het eenmansblok, maar helaas ook ruim buiten de lijn. Dan op 24-24 de bal maar naar Snelle Jelle, op de diagonaal dacht Jeronimo. SJ volgde braaf het slechte voorbeeld van Pinky en Mieke en ineens stond het 25-24 voor DVO dat vervolgens direct het eerste matchpoint verzilverde. Schlemielig einde van een spannende set part II.
Na afloop restte niettemin een positief gevoel: we speelde een van onze betere wedstrijden van het seizoen en dat geeft hoop en perspectief vooral ook met het vooruitzicht dat de fantomen volgende week zaterdag in Terborg op bezoek komen..,..Bent u er ook bij om 17.30 op de 19e maart?