We deden dus wat we moesten doen: eindelijk weer eens winnen met duidelijke cijfers (0-4) zodat we de felbegeerde 2e plek in de competitie weer konden innemen nadat we ongeveer een week lang 3e stonden vanwege carnavalsperikelen in ’s-Heerenberg en omstreken….
Voorafgaand aan de wedstrijd in het mooie complex was er een felle en langdurige discussie tussen beide spelbedervers. De vraag was niet wie er mocht beginnen maar wie de vurig gewenste plek op de bank mocht innemen. Mailman beslechtte de discussie in zijn voordeel, trok zijn hagelwitte jasje aan en deed die niet meer uit tot hij na ongeveer 1,5 uur onder de douche stapte. Klein Duimpje startte dus en ging, net als zijn teamgenoten, steeds beter spelen en hield het uiteindelijk moeiteloos 4 sets vol.
Verder ontwaarde Abdul Batermans in de zaal een bal met zijn initialen daarop (ADHD I) waarna per direct werd besloten hem om te dopen tot prins ADHD de Eerste. Later in de wedstrijd ontpopte Batermans zich tot Edo Intruder, die een aantal snoeiharde missiles afvuurde op de tegenstander, die zelfs voor de kwieke dame op de bok te snel gingen waarvoor zij zich bij Prins ADHD de Eerste ruiterlijk excuseerde.
Coach en aanvoerder was El Viajero, die gretig zijn vinger opstak toen werd gevraagd wie het zooitje ongeregeld op een zaterdag in goede banen moest leiden. Uiteraard maakte El Viajero terecht gebruik van deze gelegenheid om zichzelf in set 1 al te inwisselen om op zijn favoriete positie, toen Pinky weer eens ouderwetse opstartproblemen kende op de diagonaal.
Nee, het ging niet direct van een leiden dakje gister. In de eerste set hadden we veel moeite met de bal en de service van de tegenstander. Tegen de 20 punten aan stonden we op een riante achterstand. Dankzij goed serveerwerk en een tijdige wake up call c.q. wissel, wisten we het tij te keren en met een geniepige 23-25 trokken we, wellicht enigszins onverdiend, aan het langste eind.
In set 2 was het in wezen een herhaling van zetten. Nog steeds waren we niet constant en stabiel genoeg, met uitzondering van Pluisje Peters die, aangemoedigd door het thuisfront, een puike partij afleverde als libido. In het begin van de set kwamen we achter, maar dit keer werd ruim op tijd de eindspurt ingezet en met 22-25 was het ineens 0-2.
In set 3 en 4 liep het uitstekend. De vraag is: lag het aan de mentaal geknakte tegenstander of lieten we zien dat echt wel konden volleyballen? Misschien was het zelfs een combinatie van beide factoren. Coach annex aanvoerder El Viajero zorgde ervoor dat een ieder de benodigde speeltijd werd gegund, met uitzondering van Mailman, die echter na afloop van de match probleemloos bij de coach in de auto stapte na een Jupileertje of 4. Met duidelijke cijfers (12-25 en 15-25) lieten we de sympathieke thuisploeg met lege handjes achter.
Direct na afloop zal thuis menig wasmachine overuren hebben gemaakt, want maandag a.s. (dat is over een uurtje of 33) mogen we alweer aan de bak in een uitwedstrijd, dit keer tegen Halley. Deze ploeg heeft in 2013 goede voornemens gelet op de klinkende resultaten in het nieuwe kalenderjaar. We zijn dus gewaarschuwd: makkelijk zal het niet worden in Wehl, maar we gaan er weer voor!!!