Jaaaa, want je bent niet in Sinderen maar op Sinderen. We zijn te gast bij S en O in het gezellige “Buurtschapshuus”. Voordat wij de zaal in gaan genieten we nog even van de koffie in de gezellige “kantine” en vertonen, waarschijnlijk de plaatselijke dames, nog even hun “dance-moves”.  Waarderen ze vast als zo’n stel van die semi-knappe mannen de boel eens gade slaan.

Volleybal, daar komen we uiteindelijk voor en ondanks dat het een uit-wedstrijd is heeft Theo tijd gevonden om ons te coachen. Het team is bijna compleet we missen,  alleen Berrie maar met 3 wissels is het prima te doen. Wel wat druk tijdens de warming-up maar dat nemen we op de koop toe.

We starten met de voor iedereen bekende posities. Het zaaltje voelt weliswaar wat klein maar uiteindelijk is het veld niet anders. Misschien de hoogte, hier moeten we wel op letten met onze passes en doordat het wat lager is zou het spel wat sneller kunnen zijn. De 1^e set komen we er naar mijn gevoel niet echt lekker in. S en O heeft leuke series erbij zitten met de serve en we laten ons verassen op de bekende posities 1 en ook op 5 weten ze wat ballen neer te leggen. We komen nog redelijk terug maar dat gaat te moeizaam en wij verliezen de set met 25-17. De tweede set moest ik echt even bekijken in de app want naar mijn gevoel hadden we deze ook verloren. Misschien zaten  mijn gedachten nog bij de “moves” maar ja de app liegt niet we wonnen met 17-25. Wat ik mij wel herinner is dat we tijdens de set een voorsprong hadden en deze ook weer kwijt raakten. Veelal door eigen fouten maar dat was wel de rode draad door de hele wedstrijd. Het ontbreekt ons aan afmaken. Verscheidene goeie passes gezien en ook de serve wordt wel beter, alleen dan belanden veel ballen direct in de handen van de tegenstander. Dit zijn prikballen die niet in het centrum vallen maar door S en O bovenhands gepakt kunnen worden. Zij zien de grond niet van dichtbij terwijl Jeroen menig keer naar de vloer moet om de bal in de lucht te houden. Dit geeft ze weer de kans om in drieën te spelen en het spel gaande te houden. Dit naar de vloer gaan eist ook zijn tol want Jeroen moet de laatste 2 sets toekijken vanwege een knie-blessure. De derde set is weer voor S en O deze eindigt in 25-22 geen dik verlies maar winnen is anders. Zelfs makkelijke ballen belanden in het net, we maken het onszelf moeilijk. Een andere moeilijkheid; de wijzigingen die Theo aanbrengt in de opstelling. Dit brengt nogal wat verwarring met zich mee. Ik mag van buitenpositie naar het midden en dat is even een omschakeling We hebben dit seizoen ook niets meer te verliezen dus we kunnen kijken of wat andere posities een beter resultaat opleveren. De laatste set blijft het qua posities een puzzel maar we weten nog wel 18 punten te halen. Wat zal ik er verder nog van zeggen, we hebben echt wel voor de puntjes geknokt en het ligt ook niet mijlen ver uit elkaar. Ik hoor ons vaak zeggen dat het wel had gekund maar met 3-1 huiswaarts keren is toch echt geen winnen en dan helpt zo’n uitspraak ook niet. We troosten onszelf met een drankje en ik hoop dat we volgende week na de laatste wedstrijd kunnen proosten i.p.v. troosten.

Auteur: Roel Leuverink